‘Made in Italy’ staat voor luxe, hoge kwaliteit, elegantie, vakmanschap en technologische vernieuwing. Het land is bekend geworden door luxemerken als Armani, Versace en Dolce & Gabbana. Maar deze merken hebben hun bekendheid te danken aan vier creatieve explosies.
De vier explosies
In 1936 viel de fascistische Italiaanse minister-president Mussolini, Ethiopië binnen. Door deze inval kreeg Italië economische sancties en weigerden 45 landen verkoop van producten aan Italië. Italiaanse designers moesten alternatieve materialen gebruiken omdat er een enorm tekort kwam aan de gebruikelijke materialen. Maar het tekort aan materialen zorgde voor innovatie en creatief gebruik van producten die binnen handbereik waren. Er ontstond een nieuwe manier van denken: Luxe zit niet meer in het rijkdom van de materialen maar in het onderliggende concept en de kwaliteit van het werk. De materialen waren namelijk veel goedkoper.
In 1950 kwam de ‘ready-to-wear’-stroming op. Voor de tweede wereldoorlog lag de focus met name op haute couture maar na de oorlog begon Italiaanse mode een belangrijke rol te spelen in de economische wederopbouw. De ‘ready-to-wear’ mode resulteerde in de typische Italiaanse mode: Casual in combinatie met de traditionele kleding look zorgde voor informele elegantie, de perfecte look voor de naoorlogse levensstijl.
In de 70er jaren kwam er een creatieve explosie in designproducten en in mode na jaren van modernisme. Designers maakten opeens gebruik van kitsch en beschreven de functie van objecten.
In de jaren 80 werden designers beroemdheden. Domenico Dolce en Stefano Gabbana schitterden in de jaren 80 op hun eigen billboards met hun eigen kleding aan.
Made in Italy
De Italiaanse kledingindustrie heeft haar goede naam te danken aan deze vier cruciale hoogtepunten en creëerde het sterke merk ‘Made in Italy.’ Maar wat betekent ‘Made in Italy’ tegenwoordig eigenlijk nog?
Ongeveer 10 jaar lang werden grote modemerken zoals Gucci, Dolce & Gabbana en Prada onder de loep gelegd door een onderzoek naar de vervaardiging van hun producten. De Italiaanse televisiezender RAI-3 zond een programma uit over ‘Luxury Slaves’, waarin de arbeidsomstandigheden van textielarbeiders werden uitgelicht. Schokkende waarheden over de omstandigheden waarin luxe tassen en schoenen werden gemaakt kwamen aan het licht, want achter deze grote namen bevonden zich duizenden Aziatische arbeiders die onder het minimumloon werken.
Aziatische werknemers
Door de toenemende concurrentie vanuit Azië hebben grote modemerken moeite met de lage kostprijzen van producten. Merken willen hun productie wel in Italië blijven uitvoeren, maar alleen tegen de juiste prijs. Als reactie hierop begonnen bedrijven illegale Chinese arbeiders te werven om de kosten te drukken. Het minimumloon bedroeg in Italië meer dan €10 per uur, maar Aziatische arbeiders verdienden minder dan €5.